Operatorzy Internetu - Tier 1, 2 i 3

Trójwarstwowy model ISP

Globalny Internet jest zbiorem oddzielnych, ale połączonych ze sobą sieci, z których każda jest zarządzana jako pojedyncza domena administracyjna zwana systemem autonomicznym (AS). Istnieje ponad sześćdziesiąt tysięcy numerów AS (ASN) przypisanych do wielu różnych firm, instytucji edukacyjnych, organizacji non-profit i rządowych. Sieci AS, które stanowią podstawowy środek transportu w Internecie, są niezależnie kontrolowane przez dostawców usług internetowych (ISP), z których każdy ma własną politykę biznesową, topologię sieci wewnętrznej, usługi i profile klientów. Wiążącym spoiwem Internetu jest to, że wszystkie sieci zewnętrzne mają wspólny standardowy schemat adresowania IP (Internet Protocol) i globalny system routingu BGP (Border Gateway Protocol), który umożliwia wszystkim tym sieciom bezpośrednie lub pośrednie wzajemne połączenia.

Dostawcy usług internetowych zapewniają transport ruchu internetowego w imieniu innych dostawców usług internetowych, firm lub innych organizacji niebędących dostawcami usług internetowych oraz osób prywatnych. Dostawców usług internetowych klasyfikuje się w modelu trójwarstwowym, który dzieli ich na kategorie w zależności od rodzaju świadczonych przez nich usług internetowych.

Dostawcy Internetu warstwy 1 to sieci stanowiące szkielet Internetu. Czasami określa się ich mianem dostawców szkieletowych Internetu. Ci dostawcy usług internetowych budują infrastrukturę, taką jak atlantyckie kable internetowe. Dostarczają ruch do wszystkich innych dostawców usług internetowych, a nie do użytkowników końcowych. Dostawcy usług internetowych warstwy 1 są właścicielami swojej infrastruktury operacyjnej i zarządzają nią, w tym routerami i innymi urządzeniami pośredniczącymi (np. przełącznikami), które tworzą szkielet Internetu. Do kluczowych dostawców usług internetowych warstwy 1 należą AT&T, Verizon, Sprint, NTT, Singtel, PCCW, Telstra, Deutsche Telekom i British Telecom.

ISP warstwy 1 wymienia ruch internetowy z innymi dostawcami warstwy 1 wyłącznie na zasadach niekomercyjnych za pośrednictwem prywatnych, nieobciążonych rozliczeniami połączeń wzajemnych typu peering. Łączą się oni również w punktach wymiany ruchu internetowego (IXP). Dostawcy usług internetowych warstwy 1 mogą zapewnić najlepszą przepustowość sieci przez szkielet Internetu za pośrednictwem tych prywatnych połączeń peeringowych, ponieważ są właścicielami swojej infrastruktury sieciowej i mają bezpośrednią kontrolę nad tym, jak ruch przepływa przez te połączenia.

Sieci warstwy 1 obsługują bardzo duże natężenie ruchu, duże bazy klientów, posiadają dużą liczbę routerów i zazwyczaj składają się z wielu systemów autonomicznych (AS). Oto najważniejsze cechy globalnych dostawców usług internetowych warstwy 1:

• Nie płacą za dostarczanie swojego ruchu przez sieci o podobnej wielkości.
• Mogą dostarczać ruch do całej tablicy routingu Internetu wyłącznie dzięki relacjom peeringowym.
• Współpracują na więcej niż jednym kontynencie.
• Posiadają lub dzierżawią transoceaniczny transport światłowodowy.
• Dostarczają pakiety do i od klientów oraz do i od peerów na całym świecie.

ISP warstwy 2 to dostawca usług, który wykorzystuje połączenie płatnego tranzytu za pośrednictwem ISP warstwy 1 oraz peeringu z innymi ISP warstwy 2 do dostarczania ruchu internetowego do klientów końcowych za pośrednictwem ISP warstwy 3. Dostawcy usług internetowych warstwy 2 są zazwyczaj dostawcami regionalnymi lub krajowymi. Tylko nieliczni dostawcy usług internetowych warstwy 2 mogą świadczyć usługi klientom na więcej niż dwóch kontynentach. Często mają oni wolniejsze prędkości dostępu niż dostawcy usług internetowych warstwy pierwszej i są oddaleni od szkieletu Internetu o co najmniej jeden skok routera.

ISP warstwy 3 to dostawca, który kupuje wyłącznie tranzyt internetowy. Z definicji dostawca warstwy 3 zajmuje się przede wszystkim dostarczaniem dostępu do Internetu klientom końcowym. Dostawcy usług internetowych trzeciej kategorii koncentrują się na warunkach rynkowych lokalnych przedsiębiorstw i konsumentów. Zapewniają klientom końcowym dostęp do Internetu za pośrednictwem sieci kablowych, DSL, światłowodowych lub bezprzewodowych. Ich zasięg jest ograniczony do określonych krajów lub podregionów, takich jak obszary miejskie. Dostawcy usług internetowych trzeciej kategorii korzystają z usług dostawców usług internetowych wyższej kategorii i płacą im za dostęp do pozostałej części Internetu.

Połączenia publiczne, prywatne peeringi i połączenia tranzytowe

Ponieważ Internet składa się ze skomplikowanych połączeń między poszczególnymi sieciami, stosuje się zasady pozwalające na spójne zarządzanie technicznymi i biznesowymi aspektami tych połączeń. Istnieją trzy formy zasad połączeń międzysieciowych: peering publiczny, peering prywatny i tranzyt.

Istnieją dwa rodzaje peeringu. Peering prywatny to bezpośrednie połączenie między dwoma dostawcami usług internetowych za pośrednictwem łącza warstwy 1 lub 2 o podobnej przepustowości sieci i poziomie ruchu, a także dwustronna umowa z wymianą ruchu przeznaczona wyłącznie dla dwóch łączących się dostawców usług internetowych. Duży procent ruchu w Internecie jest wymieniany za pośrednictwem prywatnych umów peeringowych warstwy 1.

Public peering to typowy model wymiany ruchu między dostawcami usług internetowych. Pierwotnie był on realizowany w punktach dostępu do sieci (NAP), głównie w Stanach Zjednoczonych. Obecnie rolę tę uzupełnia około 250 komercyjnych i niekomercyjnych punktów wymiany ruchu internetowego (IX) na całym świecie. NAP-y i IX-y ułatwiają wymianę ruchu przez warstwy 2 i mogą kolokować dziesiątki, a nawet setki dostawców usług internetowych wszystkich trzech poziomów w jednej lokalizacji fizycznej.

Tranzyt jest prostszą formą połączenia międzysieciowego, w której dostawcy usług internetowych warstwy pierwszej i niektórzy duzi dostawcy usług internetowych warstwy drugiej sprzedają dedykowany dostęp do swoich sieci za pośrednictwem prywatnych dzierżawionych obwodów telekomunikacyjnych. Koszty tranzytu obejmują zarówno obwód wymagany przez dostawcę usług internetowych, jak i koszty zmienne związane z ruchem przesyłanym do Internetu.